Przez Kanadę... na Wieżycę

22 stycznia 2006 (artykuł sprzed 18 lat)

Opinie (8)

Odpowiednio wcześniej zamieściłem informacje o tej wyprawie na kilku forach (aż 3) jednak poza mną na miejscu startu pojawiła się tylko Elena (z Gdańska), ale zanim jeszcze przyjechała zrobiłem rundkę po okolicach jeziora, miejsca spotkania, gdzie spotkałem kilku narciarzy, jak się okazało sympatyków Bombelkowania ;) - Pozdrawiam.

Warunki były wspaniałe, słoneczko, bezchmurne niebo, godzina 10:35... no i skromne minus 5 stopni Celsjusza.
Sam Otomin to jedna wielka ślizgawka, więc Elena bardzo ostrożnie robiła pierwsze metry, tym bardziej, że w SPD jeździ od niedawna... nic więc dziwnego, że bała się wjechać na jezioro, gdzie poza skromnym upadkiem, nic nie groziło. Z jednej strony dało się zaobserwować łyżwiarzy, wędkarzy oraz narciarza, który jak twierdził przebył całe jezioro... przez środek.

Z nas dwojga, pierwszy zaliczyłem upadek.
Trudno o inne miejsce, gdzie tak znakomicie da się odczuć grawitacje ;)

Kilka minut przed jedenastą nadal nikt inny się nie zjawił, więc ruszyliśmy drogą na Sulmin. Było tam równie ślisko jak na jeziorze toteż samochody poruszały się tam tempem pieszego.
Wykorzystałem to, aby zrobić zdjęcie wjazdu naszej skromnej grupki do wioski. Troszkę się naczekałem, bo w tym samym czasie Elena nie mogła odmówić sobie "przyjemności" zapoznania się z podłożem...

Upadki były na szczęście niegroźne, chociaż siniaki z tego, co wiem, są... Po krótszych oględzinach doszedłem do wniosku, że miała zdecydowanie za dużo powietrza w kołach... psss... psss... i już dało się jakoś jechać, chociaż nadal ostrożnie, bo ubite podłoże zwane śniegiem było mniej śliskie dopiero jak wjechaliśmy na czarny szlak i tak aż do zjazdu do kładki.
Ten odcinek, był prawie nie uczęszczany, więc dało się zjechać. Samej kładki do przejezdnych zaliczyć jednak nie wypadało, zresztą i tak trzeba było zsiąść, aby popatrzeć...

Po pokonaniu łąki przykrytej śniegiem i podjazdu o dziwo pokrytego piachem (zero śniegu na odcinku 20 metrów), znowu trzeba było wjechać w jakieś zaspy, a za nimi na oblodzoną drogę do Łapina.

Przy samym wjeździe do Łapina Elena znowu dała się pokonać sile grawitacji, zresztą i ja bym wywinął orła gdyby pies szczekający na nas stanął bardziej centralnie na mojej drodze. Kiedy koleżanka sprawdzała stan swoich kolejnych kości, udałem się nad jezioro, które przy brzegu było pokryte 10-centymetrową warstwą kryształków lodu. Tak mnie to zafascynowało, wykonałem tyle próbnych zdjęć, że Elena już dawno się pozbierała i sama udała się czarnym szlakiem... a ze zdjęć i tak niewiele mi wyszło, bo co ciekawsze kadry były pod ostre światło.

Nie pozostało mi nic innego, jak udać się w pościgu za koleżanką, aby dogonić ją dopiero przy jeziorze Łapińskim.

Wzdłuż jeziora jeszcze jakoś się jechało, jednak odcinek szlaku tuż za nim i tak aż do wjazdu na drogę do Czapelska wymagał już wysiłku. Podobne zresztą było na podjeździe do lasu. Po wdrapaniu się zrobiliśmy małą przerwę na powiadomienie rodziny, aby nie wysyłali jeszcze ekipy ratunkowej ;) ... poza tym wypadało coś zjeść, a także wypić to, co nie zamieniło się jeszcze w kryształki lodu. Leśna droga do mostku przed Marszewem pokryta śniegiem, jednak przejezdna... gorzej jak się za często zatrzymywało podziwiać zamarzająca rzeczkę, bo czasem ciężko było ruszyć.

Od Marszewa do Marszewskiej Góry było ekstremalnie ślisko, a przynajmniej tak sobie tłumaczę kolejne spotkanie bliskiego stopnia ze zmarzliną. Natomiast już po przekroczeniu szosy warunki jazdy były już całkiem inne... śnieg tylko lekko ubity, pewnie leśniczy nie lubi tu jeździć, więc można było poszaleć.

Ach... nastało nieuniknione, od początku myślałem o tym, jak będzie wyglądał odcinek szlaku przechodzący przez pola, do Huty Dolnej.
W śniegu nietkniętym, w zasadzie od 2 tygodni (wtedy były ostatnie większe opady) dostrzegłem tylko ślady jakiejś zwierzyny leśnej oraz jednej, góra dwóch osób + sanki. Elena zdecydowała się przemaszerować, ja zaś walczyłem, walczyłem.... z wiatrakami, ale jakoś się udało bez zsiadania z roweru.

Długo się przejezdną drogą nie nacieszyliśmy, bo zaraz za Hutą znowu trzeba było wjechać w las, a tam czekały na nas jeszcze większe zaspy.

Zanim wjechaliśmy do Majdan, minęliśmy się z kuligiem. O tak, zima to świetny czas na zabawy na świeżym powietrzu, ale 8 godzin to już podchodzi pod masochizm - pomyślałem... Jako, że powoli zbliżał się zachód słońca, a my byliśmy w połowie odległości miedzy Otominem, a Wieżycą, kierowani głosem rozsądku postanowiliśmy do Egiertowa pojechać szosą. Droga ta na szczęście nawet latem jest prawie nie uczęszczana, więc jechało się prawie jak po szlaku, tyle, że nieco szybciej i mniej ślisko.

No tak, ale powoli zaczynało się robić zimno, wszak nadchodził wieczór. Powoli zacząłem tracić czucie w palcach u nóg, mimo to jakoś zmusiłem się, aby zatrzymać i zrobić zdjęcie wiosce Kamele (tytułowa Kanada)...

Słońce powoli się chowało za horyzontem, a my tymczasem dojechaliśmy do Egiertowa, gdzie Elena postanowiła kupić coś płynnego do picia... pospieszałbym ją, gdyby nie fantastyczny grzejnik w środku sklepu - szkoda, że rowerów nie można było wnieść do środka, ale i na zewnątrz nie było strachu, że ktoś ukradnie, bo kto by w taką zimnice...

Słońce wciąż zachodziło, jakby czekało, jakby chciało powiedzieć, że jeszcze nam chwile potowarzyszy. Rozgrzani ruszyliśmy szosą, na której no niestety trochę samochodów było, ale nie na tyle, abyśmy torowali im ruch. Oczywiście z włączonymi lampkami "przelecieliśmy" do podnóża Wieżycy. Wcześniej, na podstawie tego, co doświadczaliśmy na niby małych podjazdach, Elena twierdziła, że na Wieżycę nie zdołam wjechać... ach, szkoda, że się nie założyliśmy. Nie mniej bez zatrzymywania się nie było szans - wydeptana przez pojedynczych spacerowiczów ścieżka miała około 30-40 cm szerokości i ciężko było się na niej utrzymać.

Nareszcie, cel osiągnięty, po jednej stronie już dawno świeci księżyc, a z drugiej strony zanikająca czerwień. Kilka zdjęć dla potomnych i już powoli trzeba było się staczać. Zjazd rozpoczęliśmy o godzinie 17, po drodze mijając najprawdopodobniej rodzinę wspinającą się na szczyt... sam już nie wiem, kto był bardziej zdziwiony, oni czy my? Jakby na to nie spojrzeć, były to chyba pierwsze rowery na Wieżycy w tym roku, a piesi, sądząc po resztkach fajerwerków, widać, że byli tu dużo wcześniej.

Pociąg z Wieżycy odjechał o 17:27 - prawie punktualnie...

Tomasz 'Flash' Bagrowski

Parametry trasy

Region woj. pomorskie
Długość trasy 75 km
Poziom trudności trudny

Opinie (8)

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2006-01-22 00:51

To się nazywa zimowe zawzięcie !

Nie ma to jak wsiąść na rower zimą, prawda? Flash, gratulacje podjętego wyzwania i jego realizacji! Wiesz, jedno mnie tylko zastaniawia? Chciało Ci (Wam) się pchać szlakiem czarnym? Podziwiam, bo zwykle odcinek od Otomina do mostku nad Radunią jest kompletnie zawalony śniegiem! Raz tamtędy wybrałem się w nocy, podczas pierwszej edycji NajtBajka, było ciężko, a nawet bardzo! No ale w końcu do odważnych i zawziętych świat należy. A co do zamarzniętego jeziora... hmmm, nigdy jeszcze nie próbowałem jeździć ;-)
Pozdrawiam zimowych roweromaniaków

Frans [Grupa Rowerowa 3miasto]
18 lat
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Nie ma to jak wsiąść na rower zimą, prawda? Flash, gratulacje podjętego wyzwania i jego realizacji! Wiesz, jedno mnie tylko zastaniawia? Chciało Ci (Wam) się pchać szlakiem czarnym? Podziwiam, bo zwykle odcinek od Otomina do mostku nad Radunią jest kompletnie zawalony śniegiem! Raz tamtędy wybrałem się w nocy, podczas pierwszej edycji NajtBajka, było ciężko, a nawet bardzo! No ale w końcu do odważnych i zawziętych świat należy. A co do zamarzniętego jeziora... hmmm, nigdy jeszcze nie próbowałem jeździć ;-) Pozdrawiam zimowych roweromaniaków
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2006-01-22 01:03

Frans

Szczerze powiedziawszy, samemu by mi się nie chciało, bo wiedziałem, czego się moge spodziewać... dlatego szukałem towarzystwa, bo jak juz sie coś organizuje, to nie ma odwrotu :)

Co do odcinka od Otomina do kładki jechaosie nieźle, opiero dalej zaczeły sie "schody". Zresztą myslę, że znowu trafiłem idealnie z warunkami. Gdybysmy pojechali 2 dni wcześniej (a były plany aby jechac w czwartek - w tygodniu ludzie jednak pracują) to byłoby fatalnie, bo mokro, natomiast te minus 5 stopni (chwlami mniej, chwilami więcej) byo jeszcze do wytrymania... nie to co teraz.

Flash (flaash.prv.pl)
18 lat
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Szczerze powiedziawszy, samemu by mi się nie chciało, bo wiedziałem, czego się moge spodziewać... dlatego szukałem towarzystwa, bo jak juz sie coś organizuje, to nie ma odwrotu :) Co do odcinka od Otomina do kładki jechaosie nieźle, opiero dalej zaczeły sie "schody". Zresztą myslę, że znowu trafiłem idealnie z warunkami. Gdybysmy pojechali 2 dni wcześniej (a były plany aby jechac w czwartek - w tygodniu ludzie jednak pracują) to byłoby fatalnie, bo mokro, natomiast te minus 5 stopni (chwlami mniej, chwilami więcej) byo jeszcze do wytrymania... nie to co teraz.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2006-01-22 09:13

Wieżyca

Piękna relacja, jestem po wrażeniem !!!
bierzcie przykład z tej koleżanki, najwyraźniej widać, że solidnie przygotowuje się do naszych rajdów wiosennych.
Tu na forum krytykuje się dziewczyny na rowerach...nie róbcie tego na przyszłość....dziewczyny wcale nie są gorsze od nas, a może czasami lepsze. W tej relacji macie przykład a takich jest wielu.

GER
18 lat
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Piękna relacja, jestem po wrażeniem !!! bierzcie przykład z tej koleżanki, najwyraźniej widać, że solidnie przygotowuje się do naszych rajdów wiosennych. Tu na forum krytykuje się dziewczyny na rowerach...nie róbcie tego na przyszłość....dziewczyny wcale nie są gorsze od nas, a może czasami lepsze. W tej relacji macie przykład a takich jest wielu.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2006-01-22 12:57

Rewelacja!

Jak dla mnie opis wyprawy rewelacja. Tylko pradwidziw maniak może się podjąć takiej próby! ;-)

Herbatnik
18 lat
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Jak dla mnie opis wyprawy rewelacja. Tylko pradwidziw maniak może się podjąć takiej próby! ;-)
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2006-01-22 14:33

Fajne

Fajny wypadzik, ja bym może pojechał gdyby nie start aż z Otomina.
Pozdrawiam.

OBCY
18 lat
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Fajny wypadzik, ja bym może pojechał gdyby nie start aż z Otomina. Pozdrawiam.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2006-01-22 15:28

Gratulacje!

Bardzo fajny wypad i ciekawa relacja. Zima to bez wątpienia najpiękniejsza pora roku. Co prawda ja wolę w tym czasie piesze wycieczki, ale jak widać rowerem też mozna!

Satan
18 lat
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Bardzo fajny wypad i ciekawa relacja. Zima to bez wątpienia najpiękniejsza pora roku. Co prawda ja wolę w tym czasie piesze wycieczki, ale jak widać rowerem też mozna!
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2006-01-23 13:27

Niezwykła wyprawa i wspaniała relacja!

Super pomysł. Podziwiam konsekwentną realizację i trafność decyzji na trasie. Tym, którym za daleko do Wieżycy, poloecam zimową wyprawę na górę Donas (Gdynia Dąbrowa) z wieżą i platformą widokową. Oficjalnie jest teraz zamknieta, ale jak się ponegocjuje to można zobaczyć wspaniałe zimowe widoki. Dotrzeć można na różne sposoby, między innymi żółtym szlakiem, ale jak ktoś rozłożył rower na zimę i zakitrał pod łóżko oraz opadł z sił w ramach zimowego lenistwa, to może dojść pieszo od nowej pętli trolejbusu na Dąbrowie. Dzięki tej górze (ok. 206 m npm) Gdynia jest prawdopodobnie "najbardziej górskim miastem w Polsce", bo ma największą różnicę wysokości w granicach administracyjnych miasta - ok. 206 m.

abb102
18 lat
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Super pomysł. Podziwiam konsekwentną realizację i trafność decyzji na trasie. Tym, którym za daleko do Wieżycy, poloecam zimową wyprawę na górę Donas (Gdynia Dąbrowa) z wieżą i platformą widokową. Oficjalnie jest teraz zamknieta, ale jak się ponegocjuje to można zobaczyć wspaniałe zimowe widoki. Dotrzeć można na różne sposoby, między innymi żółtym szlakiem, ale jak ktoś rozłożył rower na zimę i zakitrał pod łóżko oraz opadł z sił w ramach zimowego lenistwa, to może dojść pieszo od nowej pętli trolejbusu na Dąbrowie. Dzięki tej górze (ok. 206 m npm) Gdynia jest prawdopodobnie "najbardziej górskim miastem w Polsce", bo ma największą różnicę wysokości w granicach administracyjnych miasta - ok. 206 m.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2006-02-28 12:18

C.D.

To samo, tyle że w lutym...
Trasa podobna, jednak pogoda już nieco inna... relacja w sumie podobna, więc zapodam tylko linka do zdjęć:
http://miniurl.pl/luty-zdjecia
... albo na wszelki wypadek tazke do relacji:
http://miniurl.pl/luty-wiezyca

Flash
18 lat
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

To samo, tyle że w lutym... Trasa podobna, jednak pogoda już nieco inna... relacja w sumie podobna, więc zapodam tylko linka do zdjęć: http://miniurl.pl/luty-zdjecia ... albo na wszelki wypadek tazke do relacji: http://miniurl.pl/luty-wiezyca
Regulamin dodawania opinii