Biegiem i rowerem po lotnisku. I to legalnie
24 kwietnia 2024
V Pielgrzymka rowerowa na Jasną (Gdańsk-Częstochowa)
5 grudnia 2007 (artykuł sprzed 16 lat)
aktualizacja: godz. 11:15
(5 grudnia 2007)
Po całym roku oczekiwań nadszedł czas, by wyruszyć na jubileuszową, piątą już z kolei, Pielgrzymkę Rowerową na Jasną Górę. 26 lipca 2007r. około 60 osób, pełnych radości i optymizmu, ruszyło na 540-kilometrowy szlak z Gdańska Oliwy do Częstochowy.
W tym roku, podobnie jak w ubiegłym, pielgrzymka zgromadziła całkiem sporą liczbę osób. Poprowadzona pierwszy raz przez ks. Seweryna Sobczaka, skupiła ludzi w każdym wieku m.in. z Trójmiasta, Bydgoszczy, Skórcza, Grudziądza i Inowrocławia. Dla jednych było to pierwsze takie doświadczenie, dla innych kolejne, a niektórzy do rowerowego pielgrzymowania wrócili po latach.
26.07.2007 Dzień pierwszy
Dzień pierwszy, godzina 7 rano, Katedra w Oliwie. Tu, jak co roku, zaczyna się nasz pielgrzymkowy szlak. Po mszy odprawionej w Katedrze był czas na ostatnie kontrole przy rowerach, dopakowywanie bagaży, ewentualne zdjęcie paru ciepłych rzeczy (poranek przywitał nas lekkim chłodem, ale pogoda zapowiadała się pięknie). Następnie słowo wstępu od księdza Seweryna, rozdanie przygotowanych wcześniej mapek i wyruszyliśmy, podzieleni na trzy grupy. Pierwszy etap to 120 km do Osia.
Pomimo remontów głównej arterii gdańskiej, sprawnie przejechaliśmy przez miasto, by na Oruni skierować się na Starogard Gdański. Już na samym początku naszej wędrówki można było sprawdzić swoją kondycję, pokonując spory podjazd na wzniesienia morenowe. Pierwszy krótki postój zaplanowany był w Straszynie. Ci, dla których była to kolejna pielgrzymka, nie mogli wyjść ze zdziwienia, że jeszcze nie padało, gdyż praktycznie zawsze pierwszego dnia pogoda nie oszczędzała pielgrzymów. W tym roku rozpoczęliśmy jednak tradycję "pięknego słoneczka dnia pierwszego".
Po chwili odpoczynku ruszyliśmy dalej. Na obiad zatrzymaliśmy się w "Hypernovej" w Starogardzie. Po zregenerowaniu sił, paru naprawach rowerowych (i przygodzie z wybuchającą dętką) skierowaliśmy się na Skórcz, gdzie miał być kolejny postój - ostatni przed końcem naszej dzisiejszej wędrówki.
Ostatni etap jazdy był najprzyjemniejszy. Piękna trasa prowadząca przez las i praktycznie zerowy ruch samochodowy skutecznie rekompensowały odczuwane już trochę zmęczenie. Do Osia dojechaliśmy późnym popołudniem. Rozpakowaliśmy rzeczy, niektórzy poszli wziąć prysznic, inni zajęli się przygotowywaniem kolacji dla strudzonych pielgrzymów. W miłej atmosferze spożyliśmy posiłek, potem każdy się przedstawił, powiedział parę słów o sobie. O 21 spotkaliśmy się na apelu wieczornym i po wspólnej modlitwie oraz późniejszych rozmowach udaliśmy się na spoczynek.
27.07.2007 Dzień drugi
Dzień drugi rozpoczęliśmy mszą w kościele w Osiu i ruszyliśmy w drogę. Dzisiejszy cel - Inowrocław.
Można powiedzieć, że pogoda nas rozpieszczała. Piękne słońce przypalało wszystkich równo. Trasa do Bydgoszczy minęła sprawnie. Przejechaliśmy przez Drzycim, Różannę aż do Pruszcza, gdzie mieliśmy postój na regenerację sił. Na tych, którzy również chcieli zregenerować zapasy batonów, wody i bananów, czekała niespodzianka w postaci zamkniętego sklepu (powód - włamanie w nocy) i konieczności zagłębienia się w miasteczko, by znaleźć niewielki sklepik spożywczy w piwnicy jednego z domów. Jak wszyscy dojechali, po krótkiej chwili ruszyliśmy dalej.
W latach poprzednich zdarzało się, iż w Bydgoszczy niektórzy potrafili się pogubić. Jednak w tym roku wśród pielgrzymów było parę osób z tegoż miasta, więc jechaliśmy tam bez obaw. Bydgoszcz przywitała nas pięknym, długim zjazdem. Potem przejechaliśmy po kładce dla tramwajów (most, po którym zawsze się jeździło był w remoncie) i przejeżdżając na drugą stronę miasta, dotarliśmy na zasłużony obiad do Carrefoura.
Z Carrefoura było już niedaleko do wyjazdu z miasta, więc po napełnieniu żołądków i odpoczynku ruszyliśmy do Inowrocławia. Wjechaliśmy na główną drogę wyjazdową, ale nie było to zbyt niebezpieczne, gdyż prędkość osiągana przez samochody na odcinku z Bydgoszczy nie była zastraszająca. Korek ciągnął się kilometrami, a my poboczem szybko mijaliśmy siedzących w autach kierowców. Ostatni krótki postój w Złotnikach Kujawskich i stamtąd od razu do Inowrocławia, gdzie w szkole w parafii św. Jadwigi czekał nas drugi nocleg. Przy kolacji wszyscy wymieniali się wrażeniami z dnia drugiego, potem przyszedł czas na mały meczyk w siatkówkę i grzeczne pójście spać.
28.07.2007 Dzień trzeci
Dzień trzeci, planowana trasa: Inowrocław - Turek. Pogoda rano, tak jakby chciała uśpić naszą czujność, znowu piękna.
O godzinie 7 odbyła się wspólna msza dla dwóch pielgrzymek, naszej i pieszej z Inowrocławia. Właśnie z tego miasta do naszej rowerowej gromadki przy śniadaniu dołączyło się siedem osób. W powiększonym składzie ruszyliśmy w drogę.
Skierowaliśmy się na Kruszwicę. Tam, na pięknym, piętrowym kwietniku był czas na małą sesję zdjęciową. Parę osób wybrało się zobaczyć Mysią Wieżę.
W tym roku trasa wytyczona była przez Licheń, gdzie oczywiście był postój przeznaczony na zwiedzenie Sanktuarium. I tu stało się to, czego wszyscy w głębi duszy się obawiali - zaczęło padać. Dużego wyboru jednak nie mieliśmy. Poubieraliśmy się więc w kurtki, pelerynki i co tylko kto miał przeciwdeszczowego i pojechaliśmy w stronę Konina.
Tam odwiedziliśmy jak co roku nasz bar mleczny "Łasuch". Parę osób wybrało się z kolei do pobliskiej pizzerii, bowiem nasza grupa była tak liczna, że stołowanie się w jednym barze trwałoby za długo. Niestety, pogoda dalej się nie poprawiała. Do celu naszej dzisiejszej podróży zostało jeszcze tylko 40km. Chyba jeszcze tak szybko wszyscy takiego dystansu nie przejechali. W strugach deszczu zatrzymaliśmy się tylko na chwilkę na stacji benzynowej w Turku, żeby zaraz dojechać na miejsce naszego noclegu. Każda balustrada, każde miejsce, gdzie tylko dało radę coś powiesić było zajęte. Wszystko się suszyło: spodenki, koszulki, kurtki, skarpetki, buty, a nawet jedna gazeta. Tego wieczoru po kolacji i apelu wszyscy szybko położyli się spać z nadzieją, że następny dzień nie przywita nas deszczowymi chmurami.
29.07.2007 Dzień czwarty
Po porannej mszy w turkowskim (lub tureckim) kościele zajęliśmy się rowerami. Po wczorajszym deszczu trzeba było sprawdzić, czy wszystko jest w porządku, nasmarować łańcuchy, no i przywiązać do bagażników i sakw rzeczy, które nie zdążyły wyschnąć przez noc. Po chwili w asyście słońca, choć już nie tak prażącego jak przez pierwsze dni, opuściliśmy Turek i udaliśmy się na trasę do Wielunia.
Pierwszy krótki postój planowaliśmy w Warcie i tak też uczyniliśmy. Na postoju odbyła się konsumpcja arbuza i dalej w drogę. Trasa prowadziła tego dnia drogami mało uczęszczanymi, więc trochę się rozluźniliśmy, jadąc po parę osób koło siebie. W dobrych humorach dojechaliśmy do Sieradza, gdzie udaliśmy się na obiadową pizzę. Pogoda trochę się zastanawiała, czy aby nas nie zmoczyć, ale szczęśliwie wytrzymała do końca dnia bez deszczu. Po jedzeniu udaliśmy się w dalszą drogę.
W tym roku po raz pierwszy trasa została poprowadzona przez Burzenin, gdzie był przewidziany kolejny postój, na skrzyżowaniu pięciu dróg, pod sklepem o pięknie brzmiącej nazwie "Pszczółka". Po krótkim odpoczynku, ruszyliśmy do Wielunia. Jak co roku, zostaliśmy ugoszczeni przez Siostry Antoninki. Zjedliśmy pyszną zupkę przygotowaną przez Siostry, pomodliliśmy się również w kaplicy klasztornej. Był to nasz ostatni apel, więc oprócz modlitwy były również podziękowania dla wszystkich, dzięki którym ta pielgrzymka szła tak sprawnie i w takiej miłej atmosferze. Nocleg na wygodnych łóżkach osładzał nam trochę myśl, że nasze rowerki mokną na zewnątrz, bo w nocy znów zaczęło padać. A jutro dzień, na który wszyscy czekali. Jutro jedziemy na Jasną Górę.
30.07.2007 Dzień piąty
Nadszedł ostatni dzień, na który wszyscy czekali. Dzień, który wszystkich przepełniał wielką radością, w którym mieliśmy dojechać do Częstochowy.
Do przejechania zostało tylko 60km. Wyjechaliśmy z Wielunia i skierowaliśmy się na Działoszyn. Musieliśmy uważać, bo poprzedniego dnia trochę sie przyzwyczailiśmy do pustych dróg, a tu wracaliśmy do większego ruchu ulicznego i już nie można było jechać po cztery osoby obok siebie. Po krótkim odpoczynku w Działoszynie (a było po czym odpoczywać, zaczęły sie górki), ruszyliśmy do Kamyka, od którego zostało już tylko jakieś 10km do Częstochowy. W Kamyku dostaliśmy koszulki pielgrzymkowe, w których tradycyjnie już ustawiliśmy się do zdjęcia pod znakiem wjazdu do Częstochowy. Pogoda dziś się trochę załamywała i co chwilę padało, ale nawet deszcz nie był w stanie popsuć nam humorów. Każdy miał uśmiech na twarzy. Podjazd Aleją Najświętszej Marii Panny we wszystkich wywołał wielkie emocje. Każdy jechał tu z jakąś intencją i oto osiągaliśmy cel. Jesteśmy na Jasnej Górze.
Wzięliśmy udział w mszy w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej, wieczorem uczestniczyliśmy jeszcze w Apelu Jasnogórskim i ruszyliśmy autokarem do domu. Tak zakończyła się V Rowerowa Pielgrzymka do Częstochowy.
W tym roku, podobnie jak w ubiegłym, pielgrzymka zgromadziła całkiem sporą liczbę osób. Poprowadzona pierwszy raz przez ks. Seweryna Sobczaka, skupiła ludzi w każdym wieku m.in. z Trójmiasta, Bydgoszczy, Skórcza, Grudziądza i Inowrocławia. Dla jednych było to pierwsze takie doświadczenie, dla innych kolejne, a niektórzy do rowerowego pielgrzymowania wrócili po latach.
26.07.2007 Dzień pierwszy
Dzień pierwszy, godzina 7 rano, Katedra w Oliwie. Tu, jak co roku, zaczyna się nasz pielgrzymkowy szlak. Po mszy odprawionej w Katedrze był czas na ostatnie kontrole przy rowerach, dopakowywanie bagaży, ewentualne zdjęcie paru ciepłych rzeczy (poranek przywitał nas lekkim chłodem, ale pogoda zapowiadała się pięknie). Następnie słowo wstępu od księdza Seweryna, rozdanie przygotowanych wcześniej mapek i wyruszyliśmy, podzieleni na trzy grupy. Pierwszy etap to 120 km do Osia.
Pomimo remontów głównej arterii gdańskiej, sprawnie przejechaliśmy przez miasto, by na Oruni skierować się na Starogard Gdański. Już na samym początku naszej wędrówki można było sprawdzić swoją kondycję, pokonując spory podjazd na wzniesienia morenowe. Pierwszy krótki postój zaplanowany był w Straszynie. Ci, dla których była to kolejna pielgrzymka, nie mogli wyjść ze zdziwienia, że jeszcze nie padało, gdyż praktycznie zawsze pierwszego dnia pogoda nie oszczędzała pielgrzymów. W tym roku rozpoczęliśmy jednak tradycję "pięknego słoneczka dnia pierwszego".
Po chwili odpoczynku ruszyliśmy dalej. Na obiad zatrzymaliśmy się w "Hypernovej" w Starogardzie. Po zregenerowaniu sił, paru naprawach rowerowych (i przygodzie z wybuchającą dętką) skierowaliśmy się na Skórcz, gdzie miał być kolejny postój - ostatni przed końcem naszej dzisiejszej wędrówki.
Ostatni etap jazdy był najprzyjemniejszy. Piękna trasa prowadząca przez las i praktycznie zerowy ruch samochodowy skutecznie rekompensowały odczuwane już trochę zmęczenie. Do Osia dojechaliśmy późnym popołudniem. Rozpakowaliśmy rzeczy, niektórzy poszli wziąć prysznic, inni zajęli się przygotowywaniem kolacji dla strudzonych pielgrzymów. W miłej atmosferze spożyliśmy posiłek, potem każdy się przedstawił, powiedział parę słów o sobie. O 21 spotkaliśmy się na apelu wieczornym i po wspólnej modlitwie oraz późniejszych rozmowach udaliśmy się na spoczynek.
27.07.2007 Dzień drugi
Dzień drugi rozpoczęliśmy mszą w kościele w Osiu i ruszyliśmy w drogę. Dzisiejszy cel - Inowrocław.
Można powiedzieć, że pogoda nas rozpieszczała. Piękne słońce przypalało wszystkich równo. Trasa do Bydgoszczy minęła sprawnie. Przejechaliśmy przez Drzycim, Różannę aż do Pruszcza, gdzie mieliśmy postój na regenerację sił. Na tych, którzy również chcieli zregenerować zapasy batonów, wody i bananów, czekała niespodzianka w postaci zamkniętego sklepu (powód - włamanie w nocy) i konieczności zagłębienia się w miasteczko, by znaleźć niewielki sklepik spożywczy w piwnicy jednego z domów. Jak wszyscy dojechali, po krótkiej chwili ruszyliśmy dalej.
W latach poprzednich zdarzało się, iż w Bydgoszczy niektórzy potrafili się pogubić. Jednak w tym roku wśród pielgrzymów było parę osób z tegoż miasta, więc jechaliśmy tam bez obaw. Bydgoszcz przywitała nas pięknym, długim zjazdem. Potem przejechaliśmy po kładce dla tramwajów (most, po którym zawsze się jeździło był w remoncie) i przejeżdżając na drugą stronę miasta, dotarliśmy na zasłużony obiad do Carrefoura.
Z Carrefoura było już niedaleko do wyjazdu z miasta, więc po napełnieniu żołądków i odpoczynku ruszyliśmy do Inowrocławia. Wjechaliśmy na główną drogę wyjazdową, ale nie było to zbyt niebezpieczne, gdyż prędkość osiągana przez samochody na odcinku z Bydgoszczy nie była zastraszająca. Korek ciągnął się kilometrami, a my poboczem szybko mijaliśmy siedzących w autach kierowców. Ostatni krótki postój w Złotnikach Kujawskich i stamtąd od razu do Inowrocławia, gdzie w szkole w parafii św. Jadwigi czekał nas drugi nocleg. Przy kolacji wszyscy wymieniali się wrażeniami z dnia drugiego, potem przyszedł czas na mały meczyk w siatkówkę i grzeczne pójście spać.
28.07.2007 Dzień trzeci
Dzień trzeci, planowana trasa: Inowrocław - Turek. Pogoda rano, tak jakby chciała uśpić naszą czujność, znowu piękna.
O godzinie 7 odbyła się wspólna msza dla dwóch pielgrzymek, naszej i pieszej z Inowrocławia. Właśnie z tego miasta do naszej rowerowej gromadki przy śniadaniu dołączyło się siedem osób. W powiększonym składzie ruszyliśmy w drogę.
Skierowaliśmy się na Kruszwicę. Tam, na pięknym, piętrowym kwietniku był czas na małą sesję zdjęciową. Parę osób wybrało się zobaczyć Mysią Wieżę.
W tym roku trasa wytyczona była przez Licheń, gdzie oczywiście był postój przeznaczony na zwiedzenie Sanktuarium. I tu stało się to, czego wszyscy w głębi duszy się obawiali - zaczęło padać. Dużego wyboru jednak nie mieliśmy. Poubieraliśmy się więc w kurtki, pelerynki i co tylko kto miał przeciwdeszczowego i pojechaliśmy w stronę Konina.
Tam odwiedziliśmy jak co roku nasz bar mleczny "Łasuch". Parę osób wybrało się z kolei do pobliskiej pizzerii, bowiem nasza grupa była tak liczna, że stołowanie się w jednym barze trwałoby za długo. Niestety, pogoda dalej się nie poprawiała. Do celu naszej dzisiejszej podróży zostało jeszcze tylko 40km. Chyba jeszcze tak szybko wszyscy takiego dystansu nie przejechali. W strugach deszczu zatrzymaliśmy się tylko na chwilkę na stacji benzynowej w Turku, żeby zaraz dojechać na miejsce naszego noclegu. Każda balustrada, każde miejsce, gdzie tylko dało radę coś powiesić było zajęte. Wszystko się suszyło: spodenki, koszulki, kurtki, skarpetki, buty, a nawet jedna gazeta. Tego wieczoru po kolacji i apelu wszyscy szybko położyli się spać z nadzieją, że następny dzień nie przywita nas deszczowymi chmurami.
29.07.2007 Dzień czwarty
Po porannej mszy w turkowskim (lub tureckim) kościele zajęliśmy się rowerami. Po wczorajszym deszczu trzeba było sprawdzić, czy wszystko jest w porządku, nasmarować łańcuchy, no i przywiązać do bagażników i sakw rzeczy, które nie zdążyły wyschnąć przez noc. Po chwili w asyście słońca, choć już nie tak prażącego jak przez pierwsze dni, opuściliśmy Turek i udaliśmy się na trasę do Wielunia.
Pierwszy krótki postój planowaliśmy w Warcie i tak też uczyniliśmy. Na postoju odbyła się konsumpcja arbuza i dalej w drogę. Trasa prowadziła tego dnia drogami mało uczęszczanymi, więc trochę się rozluźniliśmy, jadąc po parę osób koło siebie. W dobrych humorach dojechaliśmy do Sieradza, gdzie udaliśmy się na obiadową pizzę. Pogoda trochę się zastanawiała, czy aby nas nie zmoczyć, ale szczęśliwie wytrzymała do końca dnia bez deszczu. Po jedzeniu udaliśmy się w dalszą drogę.
W tym roku po raz pierwszy trasa została poprowadzona przez Burzenin, gdzie był przewidziany kolejny postój, na skrzyżowaniu pięciu dróg, pod sklepem o pięknie brzmiącej nazwie "Pszczółka". Po krótkim odpoczynku, ruszyliśmy do Wielunia. Jak co roku, zostaliśmy ugoszczeni przez Siostry Antoninki. Zjedliśmy pyszną zupkę przygotowaną przez Siostry, pomodliliśmy się również w kaplicy klasztornej. Był to nasz ostatni apel, więc oprócz modlitwy były również podziękowania dla wszystkich, dzięki którym ta pielgrzymka szła tak sprawnie i w takiej miłej atmosferze. Nocleg na wygodnych łóżkach osładzał nam trochę myśl, że nasze rowerki mokną na zewnątrz, bo w nocy znów zaczęło padać. A jutro dzień, na który wszyscy czekali. Jutro jedziemy na Jasną Górę.
30.07.2007 Dzień piąty
Nadszedł ostatni dzień, na który wszyscy czekali. Dzień, który wszystkich przepełniał wielką radością, w którym mieliśmy dojechać do Częstochowy.
Do przejechania zostało tylko 60km. Wyjechaliśmy z Wielunia i skierowaliśmy się na Działoszyn. Musieliśmy uważać, bo poprzedniego dnia trochę sie przyzwyczailiśmy do pustych dróg, a tu wracaliśmy do większego ruchu ulicznego i już nie można było jechać po cztery osoby obok siebie. Po krótkim odpoczynku w Działoszynie (a było po czym odpoczywać, zaczęły sie górki), ruszyliśmy do Kamyka, od którego zostało już tylko jakieś 10km do Częstochowy. W Kamyku dostaliśmy koszulki pielgrzymkowe, w których tradycyjnie już ustawiliśmy się do zdjęcia pod znakiem wjazdu do Częstochowy. Pogoda dziś się trochę załamywała i co chwilę padało, ale nawet deszcz nie był w stanie popsuć nam humorów. Każdy miał uśmiech na twarzy. Podjazd Aleją Najświętszej Marii Panny we wszystkich wywołał wielkie emocje. Każdy jechał tu z jakąś intencją i oto osiągaliśmy cel. Jesteśmy na Jasnej Górze.
Wzięliśmy udział w mszy w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej, wieczorem uczestniczyliśmy jeszcze w Apelu Jasnogórskim i ruszyliśmy autokarem do domu. Tak zakończyła się V Rowerowa Pielgrzymka do Częstochowy.
Kasia Ślósarczyk
Zobacz także
Małżeństwo dookoła świata na rowerach
20 kwietnia 2024
(113 opinii)
Kandydaci o rowerzystach w Gdyni
19 kwietnia 2024
(329 opinii)
Opinie (18) 1 zablokowana
-
2007-12-05 14:11
Pielgrzymka
Gdzie znaleźć informacje bardziej szczegółowe? Np. kiedy zacznie się następna, gdzie się zapisać itp itd
- 6 0
-
2007-12-05 14:17
Info o pielgrzymce co roku pojawia sie na rowery.trojmiasto jakoś w czerwcu. Dodatkowo można szukać informacji na stronie pielgrzymkowej http://www.pielgrzymka.pomorze.pl/
Zapraszam do udziału!- 0 0
-
2007-12-05 14:22
piękna trasa
Trasa prawie moimi szlakami drogę Gdańsk-Starogard poknuje co chwile nawet wczoraj, A w tym roku właśnie przez Osie pokonywałem trasę z Trzcińska do Kruszwicy do mojej babci 201km, w jeden dzień tyle że przez Toruń ale i przez Inowrocław , bo do Bydgoszczy jest ciężko dojechać ,piątka nie wchodziła w grę
Mam pytanie jak z Osia do Bydgoszczy dojechac bocznymi drogami ile to jest km i czy przy wylocie z Bydgoszczy na Inowrocław nie ma zakazu jzdy rowerem przyda mi się takie info bo jeżdże często w te strony- 0 0
-
2007-12-05 22:08
No proszę i po co komu A-1 budują!!!!
tylko busz
- 1 0
-
2007-12-06 19:54
:)
Miło powrócić do tak fanstastycznych wspomnień ;)
Pozdrowienia dla ekipy i do zobaczenia w przyszłym roku na pielgrzymkowym szlaku :)- 1 0
-
2007-12-06 22:31
Fajna turystyka
Można by spróbować w 1 dzień.
A co !- 0 1
-
2007-12-09 11:34
:)
w przyszlym roku na pewno sie wybiore. juz wpisalem sobie to do kalendarza :)
@remi - kuszaca propozycja. ja jestem na tak ;)- 0 1
-
2007-12-09 12:33
odp WOJT
WOJT, z Osia do Bydgoszczy nie ma zadnego problemu z przejazdem boczynymi. Wpierw jedziesz na Pruszcz (przez Drzycim, Różanna), potem przez Nieciszewo, Kotomierz, Żołędowo, Niemcz prosto do Bydgoszczy. Piekna trasa!
Kilometrowo to nie pamietam dokladnie ale około 70 bedzie.
Z Bydgoszczy do Inowrocławia (przez Zlotniki Kujawskie) jest gorzej bo trzeba jechać główna, jedyny plus ze jest pobocze i dobra nawierzchnia. Czy jest zakaz to nie powiem - my jechalismy ;)
W sumie 110 km wychodzi Osie-Inowroclaw.
Jak masz propozycje jak ominąc ten ruchliwy kawalek to chetnie sie dowiem.
Pozdrawiam- 0 0
-
2007-12-10 10:29
Można ominąć ale trzeba dołożyć
Można ominąć ten kawałek ale trzeba dołożyć ok. 20km kierując się z Bydgoszczy na Solec Kujawski , po minięciu miasta przecinamy droge nr 10 i jedziemy prosto szutrem w las prowadzi tu czarny szlak rowerowy , nastęnie w lesie na rozwidleniu go zignorować i jechac prosto koniec lasu to zarazem koniec szutru i miejscowość Rojewice , z tamtąd już tylko 19km asfaltową drogą do Inowrocławia.Od Bydgoszczy wychodzi tu jakieś 64km.
Pytanko.Jaka nawierzchnia jest od Kotomierza do Bydgoszczy- 0 0
-
2007-12-10 21:01
Pielgrzymka rowerowa, czemu nie...
Wprawdzie jeszcze nie miałem okazji uczestniczyć w pielgrzymce,ale być może jeśli czas mi pozwoli wesprę zapalonego kolarza - ks.Tadeusza Balickiego w organizacji. Jak się okazało udzielający nam małżeństwa ksiądz z kościoła Św.Brygidy w Gdańsku również jest pasjonatem dwóch kółek. To miło, że tak wielu ludzi z różnych środowisk ma podobne hobby i chce dzielić się swoimi doświadczeniami z innymi. Dołożę wszelkich starań by taki wypad czy to na Jasną Górę czy w inne miejsce doszedł do skutku.
Pozdrawiam- 0 0
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Porady rowerowe
Sprytne i tanie sposoby dbania o rower
6 marca 2024
(85 opinii)
2 tys. zł mandatu za jazdę w słuchawkach?
5 września 2023
(230 opinii)
Szlaki rowerowe
Znajdź trasę rowerową
FilmyTurystyka rowerowa
Bieszczady Północy na rowerze
20 marca 2024
(53 opinie)
Pytają rowerzystów. Potem inwestycje
2 marca 2024
(75 opinii)
Pojezierze Kaszubskie jesienią na rowerze
16 listopada 2023
(39 opinii)
Górne tarasy leśne na rowerze
11 września 2023
(44 opinie)