Typy rowerów górskich

Rower górski służy przede wszystkim do jazdy po trudnym terenie, gdyż wbrew swojej nazwie nie musi wcale nadawać się wyłącznie do jazdy w górach.

Klasyczny rower górski jest rowerem na kołach 26-calowych o krótkiej, zwartej i specjalnie wzmacnianej ramie, z większym niż w rowerach szosowych prześwitem pod pedałami, zaopatrzonym w prostą kierownicę, mocne hamulce i odporny na uderzenia oraz brud osprzęt, dający możliwość zmieniania przełożeń w jak najszerszym zakresie.

Klasyczny rower górski powinien też posiadać przynajmniej przednią amortyzację. Rower taki jest cięższy od rowerów szosowych - masa roweru górskiego dobrej klasy waha się w zakresie 10-12 kg, choć najdroższe rowery zawodnicze do cross-country mają masę ok. 7-8 kg.

Ze względu na amortyzację rowery górskie dzielą się na:
- rigid,: rowery pozbawione amortyzacji (np. cyklotrialowe)
- hardtail, czyli rowery bez tylnej amortyzacji,
- softtail, czyli rowery ze szczątkową tylną amortyzacją,
- full-suspension, to rowery z pełną amortyzacją (przód i tył)



Różne postacie rowerów górskich:

Rowery górskie ATB
Pod tym skrótem kryją się rowery rekreacyjno-familijne. Wyróżnia je nieskomplikowana budową oraz brak szczególnych ulepszeń i "wynalazków" oraz przystępna cena. W swej konstrukcji jest zbliżony do roweru górskiego (MTB) czy trekkingowego. Wykonany jest z niedrogich podzespołów co niekiedy zwykle przekłada się ich większą wagę oraz mniejszą wytrzymałość w trudnych warunkach. Rower ATB zazwyczaj wyposażony jest w błotniki, osłonkę na łańcuch, bagażnik czy rónież lampki. Taki uniwersalny rower doskonale nadaje się na weekendowe, rodzinne przejażdżki, czy rekreacyjne trasy w mieście.

Rowery górskie MTB

Czyli potocznie zwane górale, to najpopularniejsze obecnie rowery. Mają specjalnie wzmacniane ramy, mniejszy promień obręczy kół i szersze opony. Doskonale się spisują w terenie: na wertepach, leśnych i polnych drogach i bezdrożach, w piasku i w błocie. Z uwagi na różnorodność zastosowań można je dodatkowo podzielić na kilka podgrup:



Rower downhillowy DH

To nic innego jak rower zjazdowy. Budowa i geometria ramy nie pozwala właściwie na jazdę pod górę, a po płaskim z trudem. Swoje możliwości pokazuje dopiero podczas zjazdu. Rower zjazdowy jest amortyzowany z przodu (najczęściej amortyzator dwupółkowy) i z tyłu, zawieszenie ma bardzo duży skok, powyżej 150 mm, mocno giętą kierownicę, mniej przełożeń, jest znacznie solidniejszy i znacznie cięższy od klasycznego roweru górskiego. Jego przeciętna masa to 16-18 kg, kiedy mamy na uwadze dzisiejszą filozofie "lekkiej zjazdówki", typowe rowery do DH często ważą nawet ponad 20 kg. Na rowerze tym rozgrywa się konkurencje sportową - zjazd po stromym stoku, gdzie prędkości dochodzą do 100 km/h.

Rower do dual-slalomu

To pośredni między rowerem zjazdowym i rowerem klasycznym pojazd, który nie jest tak ciężki jak typowy rower zjazdowy, zwykle nie posiada tylnego zawieszenia i daje się nim także jechać po płaskim terenie - służy on do rozgrywania konkurencji polegającej na równoległym zjeździe dwóch zawodników po wąskich i krętych, komplementarnych trasach, bogatych w różnorakie wybicia i lądowania - tzw. "hopy".



Rower freerideowy FR

To rower służący do jeżdżenia na specjalnie zbudowanych trasach głównie w lasach pełnych przeszkód z drewna - mostki "north shore", skocznie, równoważnie. Główną cechą charakterystyczna Freeride'u są "dropy", wielometrowe uskoki z klifów, na pochyłą powierzchnie lądowania.

Rower enduro

Rower przeznaczony głównie do warunków górskich. Konstrukcja pomiędzy rowerem DH a XC. Waga 12-16 kg, skok zawieszenia 130-150 mm, solidna konstrukcja pozwalająca na jazdę pod górę, ale dająca najwięcej frajdy na zjazdach.

Rowery, które trudno zakwalifikować do innych kategorii, niż górskie, choć z górami niewiele mają wspólnego

Rower trialowy

To rower na kołach 24" lub mniejszych o bardzo oryginalnej budowie, bardzo niskiej ramie, praktycznie nie da się na nim normalnie jeździć na długich dystansach. Prawdziwe rowery do trialu nie mają siodełka. Służy do wykonywania "sztuczek", oraz do cyklotrialu - czyli jazdy po krótkiej, ale bardzo trudnej trasie wymagającej pokonywania przeszkód w rodzaju wysokich ścianek, beczek, poręczy, schodów itp. Głównym zadaniem triailowca jest wykonywanie jak najwyższych skoków i zachowywanie równowagi przez jak najdłuższy czas.



Rower streetowy

Podobnie jak rower trialowy również zawieszony najczęściej na kołach 24" z ramą mniejszą od zwykłego roweru górskiego, a większą od BMX'a. Nie posiada przerzutek, widelec z przodu jest sztywny (istnieje jednak szerokie grono osób, które wolą jeździć z amortyzatorem), często w wersji brakeless (brak przedniego i tylnego hamulca). Robi się na nim akrobacje na schodach, murkach, poręczach oraz płaskiej powierzchni.

Rower dirtowy

To rower podobny do streetowego, ale z amortyzatorem o skoku najczęściej 90-110 mm (istnieje jednak szerokie grono osób, które wolą skakać ze sztywym widelcem), zazwyczaj jednym hamulcem; z tyłu. Skacze się nim po wybiciach usypanych z ziemi zwanych "dirtami" bądź "hopami".