Szlak Trójmiejski na rowerach w blasku księżyca

Oznakowany kolorem żółtym, pieszy szlak Trójmiejski, zwany niegdyś szlakiem Wzgórz Trójmiasta, to jedna z najtrudniejszych do pokonania tras biegnących w strefie krawędziowej Wysoczyzny Gdańskiej. Liczy nieco ponad 45 km, ale kilometry kilometrom nierówne. Ma on niezwykle urozmaiconą rzeźbę terenu, raz wspinając się na zapierające dech w piersiach wzniesienia, raz opadając do ich dolin. Chcąc pokonać go rowerem, trzeba nie lada kondycji!

Szlak Trójmiejski niejednokrotnie pokonywaliśmy podczas naszych wycieczek zarówno rowerowych, jak i pieszych. Chcąc pokonać go w całości, podczas jednego dnia, trzeba przede wszystkim umiejętnie rozłożyć siły. Niby rowerem jest łatwiej, gdyż na niektórych zjazdach po prostu pędzimy przed siebie, a mięśnie odpoczywają. Jednak, nie pod wszystkie wzniesienia udaje się podjechać. Niekiedy zbocze jest tak strome, że rower trzeba nieść na plecach, a to zadanie nie należy do najłatwiejszych, szczególnie jesienią, gdy pod mokrymi liśćmi kryje się wiele niespodzianek. Pokonanie całego szlaku za dnia mamy już za sobą, ostatnio jednak dla podwyższenia poprzeczki, postanowiliśmy przejechać go po zmroku. A czy się to nam udało? Dla większości tak, choć nie było łatwo!

Przebieg szlaku i nasze wrażenia:

Szlak Trójmiejski rozpoczyna się w Gdyni na rogu ulic Warszawskiej i Wolności. Kilkaset metrów dalej odbija w lewo w ul. Tatrzańską i pnie się w kierunku granicy Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Na jej końcu powoli żegnamy się z cywilizacją i zagłębiamy się w leśnej gęstwinie wspinając się na wierzchowinę. Niestety stromość tutejszych wzniesień szybko uczy nas pokory. Chcąc dostać się na szczyt, rowery trzeba wziąć na plecy i udać się pieszo. Podejście jest niebywale trudne, a śliskie liście skutecznie dają do zrozumienia, że łatwo nie będzie. Silna wola i pełna koncentracja, pozwalają jednak osiągnąć wierzchołek. Pokonaliśmy zaledwie kilka km a pot już z nas leci jakbyśmy przejechali kilkadziesiąt. Najlepsze w tym wszystkim, to fakt, że to dopiero początek ;)

Kolejne wzniesienie i wyłania nam się ... cmentarz ;)
O nie! To jeszcze nie czas, by na nim zawitać, śmieje się jeden z kolegów. Omijamy więc go łukiem wg wskazówek szlaku po czym docieramy do leśnego traktu łączącego gdyńskie Demptowo z Witominem. Nieopodal wiedzie także, oznakowany kolorem zielonym rowerowy szlak łącznikowy z Gdyni Głównej do Chwarzna. My jednak skupiamy się na żółto białym oznakowaniu pieszego Szlaku Trójmiejskiego odważnie cisnąc do przodu. Po paru minutach docieramy do ul. Chwarznieńskiej, a tu mała niespodzianka... remont. Mamy nadzieję, że w przyszłości będzie tu jakieś przejście bezkolizyjne. Tu także odłącza od nas jeden z kolegów.



Po pokonaniu serii wzniesień, w końcu możemy trochę odetchnąć. Szlak Trójmiejski powoli zaczyna schodzić ku Dolinie Potoku Kaczej. Chwilę później krzyżuje się z oznakowanym na czerwono pieszym Szlakiem Wejherowskim, który także niejednokrotnie mieliśmy okazję pokonać na rowerze, a także główną trasą rowerową Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego , oznakowaną kolorem niebieskim, którą mieliśmy okazję pokonać także tej jesieni.

Kontynuując jazdę, docieramy do malowniczej polany zwanej Krykulcem, przez którą przepływa Potok Kaczej. Nie tak dawno byliśmy tu pieszo. W okolicy warto przejść się doliną zahaczając o malowniczy Rezerwat Przyrody "Kacze Łęgi".

Niestety, jak to bywa na rowerze, szybko naszą sielankę zakłóca hałas z pobliskiej obwodnicy trójmiasta. Żeby kontynuować jazdę wśród ciszy, musimy przedostać się przepustem na drugą ruchliwej szosy i znowu zagłębić się w lesie. Ponownie więc docieramy do Potoku Kaczej, który towarzyszy nam przez kolejne kilometry. Na tym odcinku szlak trochę jest zaniedbany przez leśników: mnóstwo tu połamanych drzew, wystających konarów, które torują drogę. Prowadząc rower, trzeba uważać, by się nie potknąć i nie skręcić kostki. Pniemy się w górę potoku w kierunku Wiczlina. Po drodze dobija na chwilę oznakowany kolorem czarnym malowniczy, pieszy Szlak Zagórskiej Strugi , który bardzo mile wspominamy z naszych wędrówek.

Jak widać na filmie, pokonanie śliskiego mostku nad potokiem Kaczej lepiej wychodzi z rowerem pod pachą. Zachowanie równowagi na tak wąskiej kładce jest niezmiernie trudne ;)
Na szczęście jesienią woda nie jest tak zimna, gorzej byłoby zimą ;)

Po dotarciu do cywilizacji, chwilę podążamy przez osiedle willowe, po czym kontynuujemy przeprawę w kierunku wieży telekomunikacyjnej na Górze Donas. Przy ładnej pogodzie, w sezonie od końca kwietnia do października otwarty jest taras widokowy, z którego rozpościerają się przepiękne widoki.



Kilka sów o Górze Donas

Góra Donas o wysokości 205,7 m n.p.m. to najwyższa naturalna wyniosłość na terenie całego Trójmiasta. Jest to morenowy pagór będący kulminacją Wzgórz Chwaszczyńskich ciągnących się w bezpośrednim sąsiedztwie strefy krawędziowej Wysoczyzny Gdańskiej, a wchodzących w skład pagórów i Wzniesień Łebnowsko-Kielnowskich (niemiecka nazwa to Dohnasberg).

Nazwa wzniesienia wzięła się od rodziny Dohnów, znanej na Pomorzu i Prusach Wschodnich, do której należały okoliczne ziemie. Wzniesienie górując nad okolicą pełniło kluczową rolę w systemie obrony niemieckiej. Do końca lat 80. na wierzchołku góry stała wieża triangulacyjna, a kilkanaście lat później w jej miejsce postawiono wieżę telekomunikacyjną z udostępnionym w sezonie turystycznym tarasem widokowym położonym 26,5 m nad poziomem terenu.

U stóp wieży znajdują się ławeczki, przy których zrobiliśmy sobie krótki postój na regenerację sił. Od tego miejsca do końca wyprawy pozostało nam przeszło 20 km.

Kolejne odcinki...

Kolejny odcinek wiodący piaszczystą drogą znowu doprowadza nas do cywilizacji. Chcąc kontynuować trasę musimy przedostać się na drugą stronę jednej z głównych wylotówek Gdyni - ul. Chwaszczyńskiej. Po minięciu zajezdni autobusowej i wybudowań Kaczych Buków znowu zagłębiamy się w lesie, przez chwilę jadąc w towarzystwie rowerowego szlaku łącznikowego, który wiedzie z gdyńskiego osiedla Fikakowo do Gdańska Osowy. Nieco dalej docieramy do Źródła Marii i figurki Matki Boskiej. To bardzo urokliwe miejsce, w którym zatrzymują się lokalni spacerowicze, rowerzyści oraz turyści. Spragnieni przed dalszą drogą mogą posilić się wodą z tutejszego źródełka, które daje początek strumykowi zwanemu Potokiem Mariańskim. My jednak nie tracąc zbytnio czasu udajemy się dalej.

Przekraczamy linię kolejową i powoli żegnamy się z terytorium Gdyni. Kolejne kilometry wiodą w kierunku Leśniczówki Gołębiewo. Tu szlak wiedzie drogą asfaltową, która po kilku km dochodzi do ul. Spacerowej (głównej arterii Gdańska łączącej Oliwę z Osową). Szlak jednak tuż przed kulminacją asfaltowego odcinka drogi odbija w prawo i pnie się w kierunku przejścia przez jezdnię, na wysokości przystanku autobusowego i zjazdu do Centrum Handlowego Osowa.

Po drugiej stronie ul. Spacerowej szlak ponownie zagłębia się w lesie i kieruje się ku Owczarni oraz dolinę zwaną Kamieniskiem. Przez chwilę mamy okazję jechać także nowo otwartą ostatnio drogą leśną, która schodzi Doliną Rynarzewskiego Potoku do leśniczówki, a następnie łączy się z drogą rowerową wiodącą do Gdańska Oliwy. Nam jednak, ten wariant zupełnie nie po drodze, dlatego też kontynuujemy trasę wg oznakowania Szlaku Trójmiejskiego. Klucząc przez liczne strome wzniesienia w końcu docieramy do Doliny Świeżej Wody, zwanej także Doliną Ewy. To dość przyjemny i łatwy w pokonaniu odcinek, jednak kolejne km będą znacznie różniły się od poprzednich. Z Doliny Ewy zaczynamy wspinać się na kolejny szczyt zwany Wzniesieniem Marii, na zboczu którego spoczywa słynny głaz narzutowy "Kamienna Twarz".



Na szczycie wzniesienia do naszej trasy dołącza znany nam z wcześniejszych wycieczek, oznakowany kolorem czarnym, pieszy szlak Wzgórz Szymbarskich. Od tego miejsca oba szlaki - czarny i żółty, którym podążamy, wiodą tą samą ścieżką do tzw. Drogi Marnych Mostów. Na tym odcinku należy uważać gdyż po ostatnich "porządkach leśników" specjalnie nie wiadomo dokąd się udać. Dobrze jest więc mieć ze sobą mapę, gdyż mnogość skrzyżowań i licznych odchodzących ścieżek może szybko "wyprowadzić na manowce". Sugerując się więc mapą, na głównym skrzyżowaniu odbijamy w lewo, a po kolejnych 500 m w prawo docierając do dawnego traktu zwanego Drogą Węglową. Po drodze można pokusić się również o drobne odbicie odwiedzając umieszczony na szczycie wzgórza "Diabelski Kamień", jednak jego czarne moce niekoniecznie dodadzą nam sił.

Po zjechaniu do doliny dojeżdżamy na sporą polanę - Dolinę Radości. Chwila odpoczynku i znowu pniemy się w górę podążając ku Złotej Karczmie. Mięśnie powoli odmawiają już posłuszeństwa, a co po niektórzy nie wytrzymują napięcia. Grupa znowu się pomniejsza.

Na dobrą sprawę najciekawsze elementy szlaku kończą się wraz z dotarciem do Doliny Strzyży i polany matemblewskiej, później ewentualnie lasy w okolicy Królewskiej Doliny leżące w okolicy starego Wrzeszcza, jednak czym bliżej jesteśmy centrum Gdańska, tym większy kontakt mamy z cywilizacją. Szlak ostatecznie kończy się u nieopodal dworca PKS, ale jak dla nas, mógłby zakończyć się znacznie wcześniej np.: w Jaśkowej Dolinie.

Podsumowanie:

Pieszy Szlak Trójmiejski wiodący przez koronę Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego przemierza liczne wzniesienia, jednak pokonanie ich nie należy do najłatwiejszych zadań, przynajmniej rowerem. Na swej 45-kilometrowej trasie ma on niezwykle urozmaiconą rzeźbę terenu, raz wspinając się na zapierające dech w piersiach wzniesienia, raz opadając do ich dolin. Dlatego też chcąc pokonać go rowerem, trzeba nie lada techniki, jak również dobrej kondycji!

Trasa wycieczki opracowana na podstawie mapy Wyd. Eko-Kapio.pl

Pokonana przez nas trasa i wrażenia:

Statystyki naszej wycieczki:

Dystans: 45,5 km.
Czas jazdy z postojami: 6 h 
Prędkość średnia wliczając postoje: 7,4 km/h
Prędkość maksymalna: 35 km/h
Przewyższenia: 120,38 m



Do realizacji trasy wykorzystaliśmy mapę wyd. Eko-Kapio, Nadleśnictwo Gdańsk, skala 1:20 000

Rodzaj podłoża:

Leśne dukty, miejscami dość wąskie i strome ścieżki, a także drogi gruntowe i asfaltowe
Do pokonania trasy zdecydowanie polecamy rower górski.

Wycieczkę prowadzili:
Krzysztof Kochanowicz & Tomasz Kmieć,
wspomagali: Agata Wysocka, Bartosz Winikajtys [GR3miasto]


Relacja pochodzi ze strony Grupy Rowerowej 3miasto

Mamy co chwilę nowe pomysły, które realizujemy w wolnym czasie, czy to po pracy, czy w wolny weekend, dlatego nie sposób się z nami nudzić. Jeśli więc masz ochotę bawić się razem z nami, nie zastanawiaj się dłużej. Dołącz do nas, to nic nie kosztuje! Zabierz więc rodzinę, znajomych, albo po prostu przyjedź by poznać nowe osoby.